Mała wskazówka
Wielu poetów pisze swe wiersze:
Miłość, rozterka – wątki ich pierwsze.
Honor, Ojczyzna, wielkie wyzwania,
Żałość, tęsknota, ciche wyznania…
Skryte ich żale, myśli ich skryte,
Wszystkie uczucia w sercu ukryte.
Wszystko, w co wątpią, w twardej swej wierze,
Jest uwiecznione na ich papierze.
Choć brzmieć to będzie głupio dla ucha,
Wiedz to, że papier zawsze wysłucha!
Choć nic w nim nie ma nadzwyczajnego,
To wskaże drogę dla zbłąkanego.
Skromny długopis, skrawek papieru…
Z dobrym pomysłem wiodą do celu!
Celem jest ulga, którą otrzymasz.
Pisząc po kartce pióro swe trzymasz.
Gdy jest Ci ciężko – wiersz sobie napisz!
Wiele wtem zyskasz, nic nie utracisz.
Usiądź spokojnie, pomyśl przez chwilę,
Skup swoje myśli w umysłu sile.
Zawsze najtrudniej jest na początku,
Gdy myśląc tak długo nie złapiesz wątku.
Nie myśl o stylu, nie myśl o rymach!
Pisz, co na język niesie ci ślina!
Pisz prosto z serca, nic nie ukrywaj!
Pisząc tak szczerze, rymy zdobywaj.
Powiem Ci prawdę: nie jest to trudne!
Jeśli masz pomysł – nie jest też nudne.
Czasem się czujesz jak za kratami:
Żyjesz w więzieniu życia latami…
Kluczem wolności mogą być wiersze!
One przed śmiercią uchronią pierwsze!
Widzisz? Spójrz na mnie; zanim usiadłem,
To na spokojnie kolację zjadłem.
Napisz dziś wierszyk także i Ty!!!
Może jest w Tobie poeta ukryty…
5.08.2004 r.
|